"Το σύνδρομο της μικρής γοργόνας..."
Αχ, τι παράξενο όνομα, αλλά τόσο αληθινό για κάποιες από εμάς.
Είναι αυτό το συναίσθημα ότι πρέπει να θυσιάσεις κάτι από τον εαυτό σου – τη φωνή σου, τα θέλω σου, την αλήθεια σου – για να σε αγαπήσουν ή να σε δεχτούν.
Σαν τη μικρή γοργόνα, που άφησε τη φωνή της για να ζήσει έναν έρωτα.
Πώς το νιώθεις;
• Λες "ναι" όταν θέλεις να φωνάξεις "όχι".
• Αφήνεις τον εαυτό σου πίσω, για να μην δυσαρεστήσεις κανέναν.
• Νιώθεις ότι αν δεν προσαρμοστείς, θα μείνεις μόνη.
• Και στο τέλος; Ένα κενό μέσα σου. Ένα παράπονο που δεν έχει λόγια.
Πώς σε επηρεάζει;
Κάθε φορά που καταπιέζεις τη φωνή σου, λίγο λίγο χάνεις την ταυτότητά σου.
Και τι μένει;
Ένα κουρασμένο πλάσμα που δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Ξέρεις, δεν γεννηθήκαμε για να παρακαλάμε για αγάπη.
Η αγάπη που αξίζεις δεν χρειάζεται ανταλλάγματα.
Τι μπορείς να κάνεις:
Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: άκου τη φωνή σου.
Εκείνη που λες ότι έχεις χάσει.
Είναι ακόμα εκεί, αλλά χρειάζεται να την ξαναθυμηθείς.
Πες "όχι" όταν το νιώθεις.
Θυμήσου τι σε κάνει ευτυχισμένη.
Και, πάνω απ' όλα, αγάπησε αυτό που είσαι – χωρίς εκπτώσεις.
Μην αφήσεις καμία «παραμυθένια» ιστορία να σου στερήσει την πραγματικότητα που αξίζεις.
Εσύ είσαι η πρωταγωνίστρια της ζωής σου.
